jest kontynuacją zeszłorocznego projektu Laboratorium zmysłów, który miał na celu przeanalizowanie sytuacji człowieka niepełnosprawnego, zepchniętego w swój własny świat – „innego” a następnie skonfrontowanie jej ze światem ludzi „normalnych”. W wyniku projektu powstała kilkudziesięcioosobowa grupa, której różnorodność wykroczyła poza ramy założone w projekcie. Okazało się, że nie istnieją łatwo definiowalne grupy niepełnosprawności (tj. niewidomy, niesłyszący, niepełnosprawny ruchowy czy intelektualne) czy pełnosprawności. Okazało się, że każdy z nas jest „niepełnosprawny” w pewnym obszarze i nie chodzi tylko o aspekty fizyczne, ale również mentalne (np. zrozumienie osoby z inną dysfunkcją), że tylko poprzez wspólne działania, rozmowę, wspólne wypicie herbaty, zjedzenie posiłku, naukę od siebie, zrozumienie, jesteśmy w stanie nazwać siebie, pełnosprawnymi. W tym roku planujemy jeszcze szerzej otworzyć się na osoby, nie tylko osoby dysfunkcyjne, ale również pełnosprawne, które chcą działać na rzecz innych. Poprzez działania warsztatowe, związane z tworzeniem filmu, chcemy pokazać pełnosprawność wyobraźni każdego z nas. Uważamy, że kino, jest idealnym nośnikiem tego, co znajduje się w głębi nas i jest ograniczone jedynie naszymi lękami, obawami, poczuciem niższości. Nikt nie chce być marginalizowany, wykluczany , wyśmiewany, ignorowany i nikt „normalny” świadomie nie chce tego robić. W zeszłym roku chcieliśmy odbudować wiarę w drugiego człowieka, udowodnić, że osoby dysfunkcyjne będą w stanie nakręcić film. Udało się to nam, dlatego w tym roku, już niczego nie chcemy udowadniać. Naszym celem jest uwolnienie wyobraźni i pokazanie, że każdy zasługuje na uwagę, że każdy nosi w sobie niezwykłą, wyjątkową i piękną tajemnicę bytu.
Zmyślni ruszają z kopyta 
Tomek , Agata, Kulka i Paulina z towarzystwem „uwózkowionych” przyjaciół zjawili się w Zamku. Sala Pod Zegarem czekała z rozłożonymi elementami scenografii i kostiumów. Plastikowo ebonitowe garnitury, gumowe rurki zaplątane w węzły, supły i splecenia tworzyły niezwykłą atmosferę czegoś dziwnego. Strzępy różnokolorowych tkanin układały się w egzotyczne wzory. Grzesiek z kamerą podglądał reakcje „wózkowej” młodzieży na propozycje naszej stworzycielki kostiumów – Sylwii, która ubierała każdego wykonawcę w odpowiedni strój. Robota całkiem trudna, niełatwo założyć na siebie niedopasowany kostium i jeszcze się w nim poruszać. Ale po kilku przymiarkach efekt okazywał się nadzwyczajny. Ludzie na wózkach zyskiwali nowy wymiar -ludzików z jakiegoś niesamowitego świata, istoty nieziemskie, uduchowione. A kiedy koła wózków zostały ustrojone elementami scenograficznymi stało się jasne ,że wyobraźnia artysty zmienia człowieka i jego otoczenie w coś niepowtarzalnego. Wszyscy poczuli magię teatru
Na Śródce w Ośrodku Szkolno-Wychowawczym dla Dzieci Niesłyszących, klasa II technikum
Jak zwykle młodzież niesłysząca wymaga cierpliwości i uwagi. Trudno im ustalić termin wspólnego wyjścia do Zamku na próbę sytuacyjną. Dłonie produkują wiele migowych informacji szybko, plastyczne, ekspresyjnie. Balet ich palców, nagłe zatrzymania ruchu, przyspieszenia migów, uderzenia w czoło, ramiona i inne części ciała, skupione twarze obserwujące każdy gest koleżanki czy kolegi, grymasy twarzy i nie do końca zrozumiałe dla nas słowa padające z ich ust to niezwykły teatr emocji, zadziwienie nad ekspresją ich pytań i skupionych odpowiedzi. Cudne bycie w świecie praktycznie niedostępnym dla obcych. Po kilkunastu minutach naszej uważności oraz cierpliwości Pani Ani – opiekunki grupy nastoletnich niesłyszących, tłumaczki języka migowego, ciepłej i uśmiechniętej osoby, pełnej wiary w swoich podopiecznych , następuje ogłoszenie wyniku tejże sekwencji docierających do nas zewsząd znaków i symboli. Wyrok brzmi -przyjdziemy albo nie przyjdziemy! Jaka piękna teatralna puenta trzymająca widzów, czyli nas w napięciu. Więc czekamy !
Wiosna Młodych
Kilkadziesiąt imprez – premiery, spektakle, wystawy, filmy a na zakończenie CODZIENNO -NIECODZIENNI wielopokoleniowy mix mody, dźwięku, filmu i teatru w Sali Wielkiej Centrum Kultury ZAMEK. W zderzenie kilkudziesięciu artystów, stylów, umiejętności i emocji wzięły udział grupa artystyczna LABORATORIUM ZMYSŁÓW, Studio Teatralne PRÓBY, Teatr POMIĘDZY z CKiBP w Suchym Lesie, grupa teatralna WWW.DOŚWIADCZALNIA, Pracownia Ubioru Unikatowego w Katedrze Ubioru na Wydziale Architektury Wnętrz i Scenografii Uniwersytetu Artystycznego w Poznaniu, scenografia i kostiumy- Elżbieta Cios, Agnieszka Gierach, Sylwia Nowak, Sławomira Chorążyczewska, muzyka –Joanna Waluszko, współpraca-Grzegorz Babicz, Katarzyna Ksenicz, Paweł Wódczyński, Poznańska Fundacja Artystyczna, scenariusz i reżyseria –Bogdan Żyłkowski. Film „Laboratorium zmysłów” wypełniał pierwszą część widowiska 
Gabinet masażu gdzieś w Poznaniu
Czekam na Krzysia aż skończy zabieg. Rozmasowuje pacjentom skrzywione kręgosłupy, zdrętwiałe plecy, niesprawne dłonie. Przynosi ulgę potrzebującym pomocy jego delikatnych dłoni, pociesza słowem cierpliwego terapeuty, zaprasza na kolejne sesje. Mnie też wpuszcza do swego królestwa. Biel i porządek panuje w niewielkiej przestrzeni. Biała kotara zasłania miejsce, gdzie pacjenci poddają się jego ręcznej kuracji. Białe są ściany na których wiszą okładki wydanych płyt i obwoluty opublikowanych tomików poezji. Na białym krześle leży gitara. Bo Krzyś też komponuje, śpiewa i wygrywa konkursy piosenki poetyckiej. Nie dostrzegam natomiast Alinki -jego osobistego Anioła, który pewnie teraz cały w bieli obserwuje nasze spotkanie, by w razie potrzeby chwycić Krzysia delikatnie na łokieć i i nakierować na właściwą drogę. Krzyś nosi czarne okulary i nie widzi bieli gabinetu, szarości dzisiejszych chmur i czerwieni mojej koszuli. Krzyś chwyta gitarę i prosi o jakieś uwagi, wkłada mi do ręki ‘‘gościowego” cukierka i opowiada nutami o jakimś poetyckim świecie, który właśnie stworzył w swojej wyobraźni. Jest pewny realności zdarzenia, niewątpliwie ujrzał to w swojej głowie i przekuł na język muzyki. Gra dynamicznie, uderza w struny ostro, bez obawy ,że nie trafi w odpowiednią nutę, śpiewa czysto, zdecydowanie, energetycznie. Podziwiam jego wiarę w we własne możliwości, siłę tworzenie, moc kreowania własnego świata. Kiedyś pływał na igrzyskach olimpijskich! Czy jest wielu takich wśród nas, którzy tak pięknie wykorzystują szansę, jaka dało nam życie. Dzięki Ci Krzysiu za niezłomność. A-to takie niezwyczajne już słowo i niemodne. Wiem ,że scenariusz, który będziesz pisał zachwyci mnie
Hania ma mamę. Mama ma Hanię
Hania pyta, chodzi, zdaje maturę. Mama odpowiada, wspiera, przerabia materiał do egzaminu. Hania sama rozwiązuje zadanie z matematyki. Mama improwizuje Chopina na fortepianie. Hania otrzymuje tekst roli do nauczenia się na pamięć. Mama sufluje, podpowiada, proponuje odpowiednią interpretację. Hania i mama, mama i Hania. Byty nierozdzielne. Naczynia połączone. Słucham mądrej mamy i wspaniałej Hani. Dziękuję.
Internat dla młodzieży niepełnosprawnej na ul. Szamarzewskiego w Poznaniu
W prostokątnym pokoju, przy kwadratowym stole z okrągłym talerzem kruchych ciasteczek spotykam troje naszych bohaterów. Tworzą oni geometryczny wielokąt o trzech różnopłciowych bokach. Jest to trójkąt bezsenny -figura zawierająca pewne trzy ustalone i niewspół;iniowe punkty płaszczyzny Trzy boki naszego trójkata -jeden męski i dwa damskie posiadają punkty wspólne zwane wierzchołkami. Każdy trójkąt jest jednoznacznie wyznaczony przez swoje trzy wierzchołki ale ich rodzaj wcale nie jest jednoznacznie męski czy żeński. Czasem- pewnie dla wygody- jeden z boków trójkąta nazywa się podstawą, a pozostałe – ramionami. Trudno jednak w sytuacji Bezsennych ustalić w jaki sposób one funkcjonują w ich współbrzmieniu. W całkiem sporej rodzinie wielokątów- takich jak trójkąt różnoboczny, trójkąt równoramienny, trójkąt ostrokątny,trókąt prostokątny, trójkąt rozwartokątny nasz trójkąt bezsenny wyróżnia się nieprzystosowaniem do reguł klasyki trójkątnego gatunku- zmiennością punktów wspólnych, podatnością na współdziałanie, uśmiechem każdego boku i wierzchołka, pogodą ducha, radością tworzenia, cierpliwością pasją i pokorą. Agatę, Paulinę i Tomka spotkać można w ZESPOLE BEZSENNI prowadzonym przez trójkąt zaangażowany -Kingę, Martę i Krystiana z Ośrodka Szkolno-Wychowawczego dla Dzieci i Młodzieży Niepełnosprawnej im. Z. Tylewicza w Poznaniu. Radzę zwrócić uwagę na to miejsce -geometria nieeuklidesowa w rozkwicie! 
Eksperymentujemy
Projekt jest swoistym „laboratorium zmysłów”, w trakcie którego osoby z różnymi dysfunkcjami trochę poeksperymentują. Będziemy flirtować z kinem. Postaramy się dowieść niedowiarkom, że niepełnosprawni są ludźmi obdarzonymi wielką wrażliwością i pięknym wnętrzem. Zazwyczaj głęboko ukrywają go pod grubą warstwą nieśmiałości, braku wiary we własne siły a przecież pomimo pewnych ograniczeń są pełnosprawni mocą swojej wyobraźni. Wrażliwość, pokora, skromność, uczciwość tworzą idealny związek z ich radością, uprzejmością, cierpliwością i wewnętrzna harmonią. Warto ich oglądać w czasie pracy nad niełatwym zadaniem, warto słuchać ich odpowiedzi na trudne pytania, warto skoncentrować się na ich skupieniu, warto ich spokój przyswoić. Niedowidzący i niewidomi, głusi i niedosłyszący, siedzący na wózkach i poruszający się przy pomocy rehabilitacyjnego balkonika. Młodzi, starsi, dziewczyny i chłopaki. Zwyczajnie niezwyczajni, codzienno- niecodzienni.- obok nas, przy nas, z nami, dla nas – byśmy dostrzegali, akceptowali, podziwiali, -byśmy wspólnie świat przeżywali. Taki artystyczny eksperyment z tolerancją, wytrzymałością, zaufaniem i radością w tle.
Życie wewnętrzne w Laboratorium
Spotkania, warsztaty, tekstów czytania i scenariusza opracowywanie, nauka logicznego mówienia i wkładania emocji w mówiony tekst, próby indywidualne i zbiorowe, kostiumów przymierzanie, filmowanie i filmowanie się nawzajem, kadrowanie, poklatkowe animowanie, dźwięków słuchanie i muzyczne improwizowanie, – tyle i więcej dzieje się podczas tegorocznego laboratorium zmysłów. 
Wolna Wyobraźnia
Produkujemy film fabularyzowany. Osoby z różnymi dysfunkcjami, aktorzy Studia Teatralnego Próby oraz zaprzyjaźnieni goście z dorosłych zespołów teatralnych dokonają licznych eksperymentów aktorskich, scenopisarskich, scenograficznych, operatorskich Zależy nam na poczuciu, ze wszyscy jesteśmy współodpowiedzialni za efekt końcowy filmu. Potrzebujemy wiary, że tworzenie filmu to nie posiadanie profesjonalnego sprzętu ale chęci i nieokiełznana wyobraźnia. Otwierające umysł i ciało zajęcia z warsztatu aktorskiego ułatwiają w bezpieczny i przyjazny sposób przełamywać bariery w okazywaniu emocji, nabierać większego zaufania, otworzyć się na drugiego człowieka. Warsztaty muzyczne pomagają odkryć dźwięki i rytmy, obecne wokół nas a przede wszystkim w nas samych. Chcemy uwrażliwić wszystkich na innego człowieka oraz przełamać lęk przed nawiązywaniem z nim kontaktu. Połączenie pełno i niepełnosprawnych zmysłów w artystycznym laboratorium udowadnia ,że uwolniona wyobraźnia zasługuje na uwagę, że każdy człowiek nosi w sobie niezwykłą, wyjątkową i piękną tajemnicę bytu. 
Wkrótce!
Projekt zakończy się uroczystą prapremierą filmu.
Zaproszenie
Na film zapraszają zwyczajnie niezwyczajni -niedowidzący i niewidomi, głusi i niedosłyszący, siedzący na wózkach i poruszający się przy pomocy rehabilitacyjnego balkonika oraz codzienno- niecodzienni -uczniowie, studenci, dorośli i seniorzy. Łączy nas siła wyobraźni. Każdy zasługuje na uwagę, każdy nosi w sobie wyjątkową tajemnicę. Jesteśmy obok siebie, przy sobie, z sobą, dla siebie.
grupa artystyczna LABORATORIUM ŻMYSŁÓW, Teatr POMIĘDZY z CKiBP w Suchym Lesie, grupa teatralna DOŚWIADCZALNIA, Teatr BEZSENNI z OSW im. Z. Tylewicza w Poznaniu, Ośrodek Szkolno – Wychowawczy dla dzieci Niesłyszących w Poznaniu, Studio Teatralne PRÓBY CK ZAMEK w Poznaniu
niePEŁNOSPRAWNOŚĆ
prapremiera! 19 grudnia 2016r. godz. 1800 Nowe Kino Pałacowe CK Zamek w Poznaniu
scenariusz –Krzysztof Galas, muzyka –Krzysztof Galas, Ewa Rubinowska, Joanna Waluszko, kierownik muzyczny –Ewa Rubinowska, udźwiękowienie –Joanna Waluszko, kamery- Zuzanna Chabowska , Grzegorz Babicz, scenografia i kostiumy- Elżbieta Cios, Agnieszka Gierach, Sylwia Nowak, Sławomira Chorążyczewska, reżyseria- Grzegorz Babicz, Bogdan Żyłkowski
Dostrzegajmy, akceptujmy, podziwiajmy, wspólnie świat przeżywajmy!
